آب ها

1. قنات ها:

قنات زال - دلی کهریز - تازه کهریز(گونئ) - تازه کهریز(سیدلر) - شاه رضا و مَزگیت قنات هایی هستند که فعلا هر چند کم ولی دارای آب هستند و تعدادی قنات دیگر که به مرور زمان از بین رفته اند مانند:اسماعیل قلی- هِمیت و تعدادی قنات از بین رفته که خیلی ها حتی نام آنها را نمیدانند که زینه و آغچا مشهد از آن جمله اند.

2. چشمه ها:

زنجیر بور - گوئ دره و چخماقلو مهمترین چشمه های این روستا هستند که...

پر آب ترین آن ها یعنی چخماقلو بعلت عدم استفاده بومیان هم اکنون در تصرف کشاورزان شهرهای شمالی است.

3. چاه ها:

سه حلقه چاه نیمه عمق و تعدادی چاه سطحی با چندین حلقه چاه متروکه مجموعه چاه های زال را شامل می شود.

4- رودخانه ها:

مهمترین شریان طبیعی زال رودخانه فصلی شور دره می باشد که از روستای دیزج قربان سرچشمه گرفته و پس از عبور از زال و درّه دیز بعد از طی مسافتی حدود 20 کیلومتر به رود مرزی ارس می ریزد.این رودخانه فصلی در اغلب فصول سال بی آب می باشد ولی هر چه به سمت شمال نزدیک تر می شود به واسطه ذهاب های فراوانی که به رودخانه تزریق می شوند جان گرفته و پر آب تر می شود. رودخانه یا مَسیل فصلی گونئ که از پیر اسحاق شروع می شود و با پیوستن شاخه های قدرتمندی در طول مسیر مانند شاه نو بیک چایی - کراب چایی و سولودره در منطقه چخماقلو به شور دره می ریزد.شریان این مسیل وابسته به نزولات جوی می باشد و در بقیه فصول خشک است.ضمناً بعضی اوقات طغیان همین رودخانه به حدی می رسد که موجب خسارت هایی می گردد که تلف شدن یک گله گوسفند در سال های اخیر از آن جمله است.